ΑΡΘΡΟ: Η συνέντευξη Ερντογάν και οι προεκτάσεις της

Σε μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη που παραχώρησε ο Πρόεδρος της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν αναδείχθηκαν τα μείζονα ζητήματα που αφορούν πρωτίστως στην εξωτερική πολιτική της Τουρκίας και στην αντίληψη του Τούρκου Προέδρου για αυτά. Η ανάγνωση της συνέντευξης επέχει ιδιαίτερης σημασίας αφού μέσω αυτής μπορούμε να αντιληφθούμε καλύτερα τις προεκτάσεις της, ειδικά στα θέματα που αφορούν τις σχέσεις και την στάση της Τουρκίας έναντι των ζητημάτων που έχουν ιδιαίτερη γεωπολιτική σημασία.

Ένα εξόφθαλμο δεδομένο που προκύπτει από την συνέντευξη, ξεκινώντας από την εσωτερική πολιτική τάξη πραγμάτων της Τουρκίας, είναι η επιβεβαίωση, με τον πιο εμφανή τρόπο, της ανάμειξης του ίδιου του Ερντογάν στα των πολιτικών της Κεντρικής Τράπεζας της Τουρκίας, με την δήλωση του Ερντογάν για παρέμβαση όσον αφορά στην μείωση των επιτοκίων να ξεσηκώνει αντιδράσεις στο εσωτερικό αλλά και να επηρεάζει την απόδοση της τουρκικής λίρας, η οποία συνεχίζει να έχει την χειρότερη απόδοση στις αναδυόμενες αγορές. Οι συνεχείς παρεμβάσεις του Ερντογάν έχουν αναντίρρητα πλήξει την νομισματική αξιοπιστία της χώρας, η οποία, ειρήσθω εν παρόδω, αντιμετωπίζει ούτως ή άλλως τεράστια οικονομικά προβλήματα. 

Ένα δεύτερο δεδομένο είναι το προκλητικό ύφος του Ερντογάν όταν αναφέρεται σε ζητήματα γεωπολιτικής και το Κυπριακό. Ειδικά όσον αφορά στο Κυπριακό, παρουσιάζεται ως ο μόνος κάτοχος της «πραγματικής αλήθειας», με τις αναφορές του στην διαδικασία του Μπούργκενστογκ και το δημοψήφισμα του 2004 και την «διαίρεση» του νησιού να δημιουργούν τεράστια ερωτηματικά όσον αφορά τις επιδιώξεις της Τουρκίας σε σχέση με την διαδικασία επίλυσης του Κυπριακού, ενόψει μάλιστα και της παρούσας διαδικασίας που άρχισε στη Γενεύη μέσω της άτυπους πενταμερούς. Ιδιαίτερα σημαντική είναι η αναφορά του Ερντογάν – υπό μορφή υπενθύμισης φυσικά – ότι η Τουρκία «έχει δικαιώματα επί του φυσικού αερίου και του πετρελαίου γύρω από την Κύπρο.» Αυτό υποβάλλει, ως έχει ήδη αναφερθεί προ καιρού από πλευράς της Τουρκίας, ότι η Τουρκία θα συνεχίζει και θα εντείνει τις αναφορές για τους υδρογονάνθρακες και θα θέτει τούτο ως μείζον ζήτημα στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για την επίλυση του Κυπριακού και επιπρόσθετα προδιαθέτει την στάση της Τουρκίας όσον αφορά στις πειρατικές της ενέργειες στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Τρίτο κρατούμενο από την συνέντευξη του Ερντογάν είναι οι αναφορές του στην κρίση που σοβεί στις σχέσεις μεταξύ ΗΠΑ – Τουρκίας μετά την ανάληψη της προεδρίας των ΗΠΑ από τον Τζο Μπάιντεν, τον οποίο ευθέως, ουσιαστικά, κατηγόρησε ότι δημιουργεί το τεταμένο κλίμα μεταξύ των δυο, ειδικά μετά την αναγνώριση της γενοκτονίας των Αρμενίων από τις ΗΠΑ, τις κυρώσεις που αφορούν στην αγορά του ρωσικού αντιπυραυλικού συστήματος S-400 και γενικότερα την εμπλοκή της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ, για το οποίο ο Τούρκος Πρόεδρος ανέδειξε τον ρόλο που διαδραματίζει και θέλει να διαδραματίσει η Τουρκία.

Τέλος, υπό μορφή πρώτης ανάγνωσης των όσων έχει δηλώσει στην μακρά του συνέντευξη ο Τούρκος Πρόεδρος, επισημαίνουμε το ότι ο Ερντογάν αναφέρθηκε στο ότι «τώρα υπάρχει μια νέα Τουρκία.» Μια Τουρκία, που όπως ο ίδιος τόνισε, «αναλαμβάνει πρωτοβουλίες στην περιοχή της, αποτελεί μέρος σε παγκόσμια ζητήματα και απαιτεί ίσες σχέσεις με τους συμμάχους της,», παραπέμποντας προφανώς στον νέο παρεμβατικό τρόπο με τον οποίο η Τουρκία αντιμετωπίζει τα ζητήματα γεωπολιτικής, όχι μόνο σε περιφερειακό επίπεδο αλλά και εξωπεριφερειακά.

Του Δρα Αντώνη Στ. Στυλιανού*


*Λέκτορα Νομικής στο Πανεπιστήμιο Λευκωσίας, LL.B Law (Bristol), Ph.D in Law – International Law and Human Rights (Kent), Διευθυντής Μονάδας Νομικής Κλινικής Πανεπιστημίου Λευκωσίας.

ΑΡΘΡΟ: Τατάρ: «Τουρκοκύπριος ηγέτης» ή κατοχικός εγκάθετος;

Στο περασμένο άρθρο μου κατέληγα με ένα προβληματισμό: Το καθεστώς Ερντογάν, που κατάντησε κράτος οργανωμένης μαφίας αδίστακτων εγκληματιών, είναι άξιο εμπιστοσύνης ότι θα σεβαστεί την υπογραφή του σε μια συμφωνία λύσης στην Κύπρο; Θα αποσυρθεί από την Κύπρο με την πολιτική υποχωρήσεων και παροχή κινήτρων εκ μέρους μας; Η μοναδική «αρνητική» κριτική που έλαβα στην προφανή απάντηση συνοψίζεται στο ότι «δεν έχουμε άλλη επιλογή». Αυτό  αποτελεί έμμεση παραδοχή ότι η υφιστάμενη πολιτική μας δεν προσφέρει προοπτική, αλλά είναι πολιτική μιζέριας, που θεωρεί μοιραίο τον ιστορικό αφανισμό μας. 

Το πιο πάνω επαναφέρει στο προσκήνιο την διορατικότητα στην πολιτική, με αφορμή και την πρόσφατη επίσκεψη του Τούρκου Υπουργού Εξωτερικών, Τσαβούσογλου στην Θράκη, για να προωθήσει την πάγια τουρκική συνταγή να χρησιμοποιεί μουσουλμανικές ή τουρκογενείς μειονότητες, προκειμένου να επιβάλλει τις επεκτατικές της διεκδικήσεις, με πιο τρανό παράδειγμα την Κύπρο. Στην Θράκη το ελληνικό κράτος, ακολουθώντας για δεκαετίες ισοπεδωτική πολιτική, αντιμετώπισε τους εκεί μουσουλμάνους ως μια ομοιογενή ομάδα, ωθώντας τους έτσι στην επιρροή της Τουρκίας. Τα τελευταία χρόνια όμως αναγνώρισε την διαφορετικότητα ανάμεσα στους Έλληνες μουσουλμάνους, ιδιαίτερα τους Πομάκους, επιδεικνύοντας σεβασμό στα μειονοτικά τους δικαιώματα. Η διορατική αυτή πολιτική είχε επικριθεί από ακραία στοιχεία ως περίπου … μειοδοτική. Εντούτοις τις προάλλες ο Τσαβούσογλου έλαβε μια απάντηση που θα μείνει στην ιστορία. Οι μουσουλμάνοι Πομάκοι  αισθάνθηκαν προσβεβλημένοι από τις δηλώσεις του για «τουρκική μειονότητα» και δήλωσαν Έλληνες μουσουλμάνοι με πατρίδα τους όχι την Τουρκία αλλά την Ελλάδα που την πονούν. 

Προκύπτει έτσι το ερώτημα: Στην Κύπρο υπάρχει σήμερα διορατική πολιτική προς τους Τουρκοκύπριους; Η επικράτηση Τατάρ στα κατεχόμενα προέκυψε λόγω παράνομων παρεμβάσεων της Τουρκίας, με κυριότερη την μαζική στήριξή του από τους Τούρκους έποικους. Βάσει στοιχείων, το  72% των Τουρκοκυπρίων δεν στήριξε τον Τατάρ, όμως η μαζική συμμετοχή των εποίκων ανέτρεψε την βούληση των Τουρκοκυπρίων και καθόρισε το αποτέλεσμα. Πιο εγκάθετος της Τουρκίας στα κατεχόμενα από τον Τατάρ μέσω «εκλογών», δεν υπήρξε, όπως ισχυρές φωνές στα κατεχόμενα διατράνωσαν. Ωστόσο, ο πρώτος Πρόεδρος κράτους που χαρακτήρισε τον Τατάρ «Τουρκοκύπριο ηγέτη» ήταν ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας ισοπεδώνοντας τις φωνές αντίστασης! 

Η συμμαχία με δυνάμεις εντός της τουρκοκυπριακής κοινότητας έχει νόημα στο πλαίσιο ενός αντικατοχικού προσανατολισμού. Δυστυχώς, η επαναπροσέγγιση με την τουρκοκυπριακή κοινότητα παραμένει στρεβλωτική ενόσω: α) θεωρεί συνεργάτες μας τους εγκάθετους της Τουρκίας, που στην πράξη εγκληματούν με ανταρσία κατά του Κυπριακού Συντάγματος β) επικεντρώνεται σε  …  «κοινωνικές σχέσεις» ή «ταξική αλληλεγγύη», που στην πράξη μεταφράζονται σε οικονομική αρωγή και αποδοχή του κατοχικού καθεστώτος και γ) παραγνωρίζει τις αντικατοχικές δυνάμεις στα κατεχόμενα, επειδή η ελληνοκυπριακή ηγεσία τις θεωρεί ανατρεπτικές και τις υπονομεύει.

Καταληκτικά, η συμμαχία με δυνάμεις στα κατεχόμενα έχει νόημα σε ένα αντικατοχικό προσανατολισμό και όχι στην αποδοχή της κατοχής.

Κώστας Μαυρίδης

Ευρωβουλευτής ΔΗΚΟ (S&D)

Πρόεδρος Πολιτικής Επιτροπής για την Μεσόγειο

ΑΡΘΡΟ: Περί προσφυγιάς και Κυπριακού

Το 1974 σχεδόν 200,000 Ελληνοκύπριοι πρόσφυγες εγκατέλειπαν τις πατρογονικές τους εστίες και βρέθηκαν να περιπλανιόνται, ψάχνοντας στέγη, φαγητό και εργασία.

Ο παππούς μου, με την σύζυγο του και τα πέντε παιδιά του, έφυγε από την Αμμόχωστο μη γνωρίζοντας πως θα ξανάβλεπε το σπίτι του 40 τόσα χρόνια μετά, σαν επισκέπτης.

Υπό τις δυσμενείς συνθήκες της προσφυγιάς, οι απελπισμένοι συμπολίτες μας που έχασαν τον κόσμο κάτω από τα πόδια τους, έπρεπε να βρουν τον τρόπο να ξαναδημιουργήσουν την ζωή τους για να φροντίσουν όσο καλύτερα μπορούσαν τους εξουθενωμένους ηλικιωμένους γονείς τους και τα τρομοκρατημένα παιδάκια τους.

Σήμερα, 47 τόσα χρόνια μετά, η πολυπόθητη λύση παραμένει τόσο μακριά όσο ποτέ και η κοινωνική αδικία που επέφερε η εισβολή δεν αντιμετωπίστηκε ποτέ πραγματικά. Έρευνα της μονάδας οικονομικών ερευνών του Πανεπιστημίου Κύπρου που έγινε με στόχο την επιμέτρηση του κόστους της τουρκικής εισβολής παρουσιάζει το πραγματικό κόστος της εισβολής για τους πρόσφυγες.

Σύμφωνα με την έρευνα, η αξία των απωλειών των προσφύγων με αξίες του 2009 ανερχόταν σε περίπου 140 δισεκατομμύρια ευρώ, με την αξία των ιδιωτικών περιουσιών στα κατεχόμενα εδάφη να ανέρχεται στα 113 δισεκατομμύρια ευρώ και το κόστος της απώλειας χρήσης στα 27 δισεκατομμύρια ευρώ. Το τί έλαβαν από βοήθεια από το κράτος δε, υπολογίστηκε στα περίπου 6 δισεκατομμύρια.

Από την άλλη, η αξία της γης στις ελεύθερες περιοχές αυξήθηκε πάνω από 40 φορές, βάσει τιμών του 1974, με μεγάλο μέρος της αύξησης να οφείλεται στην μεγάλη ζήτηση γης από πρόσφυγες, επιτρέποντας στους μη πρόσφυγες να επωφεληθούν από την τεράστια αύξηση των τιμών.

Είναι ξεκάθαρο πως το κόστος μη λύσης είναι φοβερά ψηλό για τους πρόσφυγες. Οι πρόσφυγες έχουν το ηθικό δικαίωμα να είναι σίγουροι πως, όταν οι πολιτικοί μας διαπραγματεύονται, έχουν συνεχώς στο μυαλό τους ακριβώς αυτό το μεγάλο κόστος.

Οι πολιτικοί μας οφείλουν να αντιμετωπίζουν το Κυπριακό πρόβλημα υπό το πρίσμα των ζημιών μιας τεράστιας μερίδας του πληθυσμού και να θέτουν ως προτεραιότητα την αποκατάσταση της κοινωνικής δικαιοσύνης. Αυτή πρέπει να είναι και η βασικότερη παράμετρος για την νοοτροπία με την οποία θα πρέπει να αξιολογούνται οι προσπάθειες για λύση, παράλληλα πάντα με την διασφάλιση πως όποιο μοντέλο λύσης αξιολογείται θα είναι λειτουργικό και δεν θα επιτρέψει την επανάληψη της ιστορίας.

Είναι επίκαιρο το θέμα της υποχρέωσης του κράτους να διασφαλίσει τη δίκαιη αποκατάσταση των προσφύγων για την απώλεια των περιουσιών τους,  είτε με ή χωρίς λύση.  Οι πρόσφυγες, ισότιμοι πολίτες του κράτους, αφέθηκαν να πληρώσουν τον λογαριασμό της εισβολής, ενώ κάποιοι επωφελήθηκαν. Θα έπρεπε ήδη να αξιολογούνται σχέδια αποζημίωσης τους από πηγές όπως για παράδειγμα ειδική φορολογία σε σχέση με την ακίνητη περιουσία, αυτή την ακίνητη περιουσία που η αξία της πολλαπλασιάστηκε ως συνέπεια της προσφυγιάς. Και μελλοντικά, γιατί όχι, χρησιμοποιώντας και έσοδα από το φυσικό αέριο, εάν και όταν αυτό καταστεί γεγονός.

Πιο σημαντικό από όλα, θα πρέπει να είναι η επίδειξη πολιτικής συνέπειας για τη λύση του Κυπριακού προβλήματος κατά τρόπο που να αποκαθιστά την κοινωνική δικαιοσύνη, πρωταρχικά για τους πρόσφυγες.

Νικόλας Παπαδάκης

Υποψήφιος Βουλευτής Αμμοχώστου

Κίνημα Οικολόγων – Συνεργασία Πολιτών

ΑΡΘΡΟ: Η ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΖΩΗΣ, ΓΝΩΜΟΝΑΣ ΕΚΛΟΓΙΚΗΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ

Το Βιοτικό Επίπεδο (ΒΕ) είναι ένας ξεπερασμένος δείχτης που αναφέρεται κυρίως σε ποσοτικά δεδομένα της καταναλωτικής κοινωνίας. Δείχνει δηλαδή την ποσότητα των αγαθών και υπηρεσιών που είναι διαθέσιμα στους κατοίκους μιας χώρας, όπως οικιακές συσκευές, αυτοκίνητα, κατοικίες κλπ., καθώς και τον τρόπο με τον οποίο αυτά είναι κατανεμημένα στον πληθυσμό.

Το ΒΕ μετριέται κυρίως με οικονομικούς δείκτες όπως το πραγματικό εισόδημα ανά άτομο, την εισοδηματική ανισότητα, το ποσοστό φτώχειας, τις κοινωνικές παροχές κλπ. Το ΒΕ είναι στην ουσία μέτρο του βαθμού ευκολίας με την οποία οι κάτοικοι μιας χώρας μπορούν να ικανοποιήσουν τις ανάγκες και τις επιθυμίες τους.

Το ΒΕ δεν ταυτίζεται με την Ποιότητα Ζωής (ΠΖ). Η ΠΖ λαμβάνει υπόψη όχι μόνο τα ποσοτικά υλικά αγαθά, αλλά και άλλα, μη μετρήσιμα άυλα χαρακτηριστικά της ανθρώπινης ζωής. Τέτοια είναι ο ελεύθερος χρόνος, η ασφάλεια, η υγεία, η ιατρική περίθαλψη, η παιδεία, ο πολιτισμός, η κοινωνική ζωή, η διανοητική υγεία, η ποιότητα του περιβάλλοντος κλπ. Η ΠΖ αποτελεί δηλαδή τον βαθμό ευημερίας, ικανοποίησης και ευτυχίας, ποσοτικής και ποιοτικής, από τη ζωή.

Ένεκα της διαφοράς μεταξύ ΒΕ και ΠΖ, πολλές φορές η οικονομική ανάπτυξη και η αύξηση του ΒΕ, δεν συνεπάγεται και τη βελτίωση της ΠΖ. Έτσι, δύο χώρες π.χ., μπορούν να έχουν ίδιο ΒΕ, αλλά διαφορετική ΠΖ. Σε αντίθεση με το ΒΕ, που έχει μετρήσιμους δείκτες, η ΠΖ είναι δύσκολο να μετρηθεί γιατί δεν είναι απτή έννοια.

Για να καταστήσουμε μετρήσιμη την ΠΖ χρησιμοποιούμε τον όρο Ακαθάριστη Εθνική Ευτυχία (ΑΕΕ). Αυτή περιλαμβάνει στοιχεία, παραμέτρους και ψυχολογικούς όρους που δεν λαμβάνονται υπόψη στον υπολογισμό του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος (ΑΕΠ).

Δικαιολογημένα θεωρείται, πως καμιά οικονομική ανάπτυξη και καμιά πρόοδος δεν έχει νόημα αν σαν αποτέλεσμα δεν οδηγεί στη βελτίωση της ΠΖ των πολιτών και στην αληθινή ανάπτυξη της ανθρώπινης κοινωνίας που πραγματοποιείται όταν η υλική και η πνευματική εξέλιξη και ευημερία συμβαδίζουν, συμπληρώνοντας και ενισχύοντας η μια την άλλη.

Όπως γενικά συμβαίνει με τους ηθικούς στόχους, η ΑΕΕ είναι ευκολότερο να δηλωθεί από να καθοριστεί. Εντούτοις είναι χρήσιμη σαν ένας βασικός στόχος για τους σχεδιασμούς μιας χώρας και όλοι οι νόμοι και οι οδηγίες που καθορίζουν την οικονομία και τα προγράμματα ανάπτυξης, πρέπει να έχουν αυτή ως γνώμονα.

Τέσσερις βασικοί παράγοντες καθορίζουν την ΑΕΕ:

  1. Η προώθηση δίκαιων και βιώσιμων νόμων και σχεδιασμών κοινωνικής και οικονομικής ανάπτυξης,
  2. Η συντήρηση και προώθηση των πολιτιστικών και κοινωνικών αξιών,
  3. Η προστασία και βελτίωση του φυσικού περιβάλλοντος, και
  4. Η καλή διακυβέρνηση βασισμένη στην αξιοκρατία, τη δικαιοπραξία και τη διαφάνεια.

Εκτός από την ΑΕΕ χρησιμοποιείται και ο όρος Πραγματικός Δείκτης Προόδου (ΠΔΠ), που δηλώνει την έννοια των οικονομικών ευημερίας ως μέτρο ανάπτυξης των κοινωνιών και έχει προταθεί για να αντικαταστήσει τον όρο ΑΕΠ.

Με τη χρήση του ΠΔΠ, γίνεται μια προσπάθεια για την μέτρηση του βαθμού της συνεισφοράς της αύξησης της παραγωγής και της κατανάλωσης αγαθών και υπηρεσιών, στην πραγματική βελτίωση της ΠΖ των πολιτών.

Η ΠΖ όμως, είναι και δείχτης της ποιότητας του πολιτικοοικονομικού συστήματος μιας χώρας και κατά συνέπεια των στρατηγικών αποφάσεων που παίρνονται. Βασικά ένα ανθρωποκεντρικό σύστημα διακυβέρνησης πρέπει να τοποθετεί την ΠΖ στο επίκεντρο κάθε ανάπτυξης, διαφορετικά ποιο νόημα έχει η όποια ανάπτυξη;

Αυτή είναι μια ουσιώδης διαφορά μας με άλλους που μας κατάστρεψαν και μας πτώχευσαν. Γι’ αυτό, στις 30 του Μάη να πάμε στην κάλπη και να ψηφίσετε άλλους από τους κλέφτες και τους απατεώνες που εκπροσωπούν το σάπιο και διεφθαρμένο κατεστημένο.

Δρ Λουκάς Αριστοδήμου

Πρόεδρος της Παγκύπριας Ένωσης Καταναλωτών & Ποιότητας Ζωής

ΑΡΘΡΟ: Οι εκθέσεις του Ευρωκοινοβουλίου για την Τουρκία και η Κύπρος

Παραθέτουμε δύο γενικές επισημάνσεις για τις εκθέσεις του Ευρωκοινοβουλίου σχετικά με την Τουρκία, τις οποίες θεωρούμε  χρήσιμες:

α) Η Έκθεση του Ευρωκοινοβουλίου δεν έχει νομική/δεσμευτική ισχύ, αλλά καταγράφει την γνώμη του Ευρωκοινοβουλίου, η οποία υποβάλλεται προς το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο (όπου συμμετέχουν οι επικεφαλής των Κυβερνήσεων των κρατών-μελών της ΕΕ). Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο είναι το αρμόδιο όργανο της ΕΕ για λήψη αποφάσεων με ομοφωνία, σε θέματα όπως η επιβολή κυρώσεων, ο τερματισμός των ενταξιακών διαπραγματεύσεων και η αναβάθμιση της Τελωνειακής Ένωσης ΕΕ-Τουρκίας.

β) Δεν υπήρξε έκθεση την οποία η Τουρκία να θεωρήσει αντικειμενική και δίκαιη. Ποτέ! 

Μια αξιολόγηση της πρόσφατης έκθεσης του Ευρωκοινοβουλίου πρέπει να αφορά τον καταδικαστικό χαρακτήρα της για όσα συμβαίνουν εντός και εκτός Τουρκίας, αλλά θα πρέπει να προχωρά, πρωτίστως, και στα προτεινόμενα μέτρα-κυρώσεις, ανάλογα με όσα η Τουρκία διέπραξε τα τελευταία χρόνια κατά της Κύπρου. Αυτά τα προτεινόμενα μέτρα είναι το κύριο ζητούμενο ενόψει του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, το οποίο θα εξετάσει για πολλοστή φορά την τουρκική συμπεριφορά και την «θετική ατζέντα» για περισσότερο εμπόριο μέσω αναβάθμισης της Τελωνειακής Ένωσης.

Με βάση τα πιο πάνω, η έκθεση υπήρξε καταπέλτης, καταδικάζοντας το τουρκικό καθεστώς για όσα συμβαίνουν εντός και εκτός Τουρκίας, ενώ στα προτεινόμενα μέτρα επικράτησε ένας … αλληθωρισμός. Προτείνεται ο επίσημος τερματισμός των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Τουρκίας, που όμως δεν έχει πρακτική αξία, αφού οι τουρκικές ενταξιακές είναι προ πολλού νεκρές και η προενταξιακή χρηματοδότηση έχει περιοριστεί σημαντικά.

Ειδικά για την Κύπρο, η έκθεση προτείνει την συνέχιση του διαλόγου για αναβάθμιση των εμπορικών σχέσεων ΕΕ-Τουρκίας μέσω της Τελωνειακής Ένωσης, χωρίς να αποτελεί προϋπόθεση την εκπλήρωση των τουρκικών υποχρεώσεων προς την Κυπριακή Δημοκρατία βάσει της υφιστάμενης Τελωνειακής Ένωσης. Δυστυχώς, η απόλυτη σιωπή της Κυπριακής Κυβέρνησης επί του θέματος σημαίνει πάρα πολλά για την στάση της.

Η αναβάθμιση της Τελωνειακής Ένωσης είναι εκείνο για το οποίο καίγεται σήμερα ο Ερντογάν και επιζητεί η Γερμανία, διότι επωφελείται και η ίδια. Ωστόσο, βάσει της υφιστάμενης Τελωνειακής Ένωσης, η Τουρκία έχει νομικές υποχρεώσεις προς την ΕΕ που αφορούν την Κυπριακή Δημοκρατία, την εκπλήρωση των οποίων ζητούσαν οι Πρόεδροι της Κύπρου, συμπεριλαμβανομένου και του νυν, ο οποίος έχει ενώπιόν του την ευνοϊκότερη συγκυρία.

Όμως, η έκθεση δεν θέτει την εκπλήρωση των υποχρεώσεων της Τουρκίας προς την Κυπριακή Δημοκρατία ως προϋπόθεση για έναρξη διαλόγου  για την Τελωνειακή Ένωση. Αντιθέτως, προτείνει συνέχιση του διαλόγου για διεύρυνση του εμπορίου μέσω αναβάθμισης της Τελωνειακής Ένωσης ΕΕ-Τουρκίας και η Λευκωσία σιωπά. Πάντως, η μάχη δεν δίνεται με δηλώσεις στην Κύπρο περί βέτο, οι οποίες εν τέλει ανατρέπονται με ευκολία στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, με τον Πρόεδρο  να εκφράζει… την ικανοποίησή του!

Η έκθεση αυτή θα έχει πρακτική αξία, αν η Λευκωσία δώσει και κερδίσει επιτέλους μια ουσιαστική μάχη στο Ευρωπαϊκό  Συμβούλιο, αντί να βολεύεται με εκθέσεις και συστάσεις προς την Τουρκία. 

Κώστας Μαυρίδης

Ευρωβουλευτής ΔΗΚΟ (S&D)

Πρόεδρος Πολιτικής Επιτροπής για την Μεσόγειο

LEAD-IN: Και του λαού ομάδα;

Τώρα που κόπασαν οι ιαχές, οι κόρνες, οι κροτίδες, τα πυροτεχνήματα, αλλά και οι χιλιάδες αναρτήσεις στα ΜΚΔ σχετικά με ό,τι έγινε σε ΓΣΠ και «Ηλίας Πούλλος» με αφορμή τη φιέστα-τίτλου της Ομόνοιας, μπορούμε να μιλήσουμε επιτέλους σαν άνθρωποι.

Διαβάστε επίσης: LEAD-IN: ΕΟΚΑ ΚΑΙ ΔΙΧΑΣΤΙΚΑ ΑΦΗΓΗΜΑΤΑ

 LEAD-IN: ΣΤΙΒΟΣ Ή ΟΧΕΤΟΣ;

ΕΧΕΙΣ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΑΠΟΨΗ! (ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ)

Η στήλη δεν έχει κανένα πρόβλημα με το ποδόσφαιρο, ούτε με οποιανδήποτε ομάδα ή εταιρεία ποδοσφαίρου. Αντίθετα, επιτρέψτε μας μετά από μια μακρά περίοδο πείρας τόσο ως φίλαθλοι και οπαδοί, αλλά και ως δημοσιογράφοι πρώτης γραμμής του αθλητικού ρεπορτάζ να έχουμε τις απόψεις και τις θέσεις που έχουμε.

Είναι γεγονός ότι η Ομόνοια αξίζει επαίνους για πολλά. Όχι τόσο για την κατάκτηση ενός τίτλου μετά από πολλά χρόνια, αυτό ούτως ή άλλως κάποτε θα γινόταν. Mεγάλη ομάδα είναι, κόσμο έχει, θα ερχόταν η σειρά της αργά η γρήγορα.

Αξίζει επαίνους κυρίως για το ότι έκανε αυτό που δεν τολμούσε ή δυσκολευόταν να τολμήσει ο πολιτικός χώρος στον οποίο για δεκαετίες ανήκε. Να μεταρρυθμιστεί, να εκσυγχρονιστεί, να αλλάξει, να προοδεύσει, να αστικοποιηθεί, να εξευρωπαϊστεί, να εκδυτικοποιηθεί. Το μεγάλο βήμα το πέτυχε η έλευση και εν συνέχεια η πορεία Σταύρου Παπασταύρου, ενός επιχειρηματία με βάση τις ΗΠΑ και με φιλοσοφία εκ διαμέτρου αντίθετη με την λαϊκή βάση του συλλόγου, που αυτός ήταν και ο λόγος που προκλήθηκαν και οι αντιδράσεις που επέφεραν και την αποχώρηση μιας μερίδας του κόσμου της για να ιδρυθεί η Ομόνοια 1948.

Η ιστορία είναι γνωστή. Δεν χρειάζεται εδώ να κάνουμε τους ιστοριολόγους, ούτε τους εγκυκλοπαιδειολόγους. Αυτό που χρειάζεται είναι να υπενθυμίζουμε τις αρχές και τις γραμμές του ορθολογισμού. Διερωτόμαστε, λοιπόν, κατά πόσο είναι ορθολογικό η διοίκηση της Ομόνοιας και τα οργανωμένα σύνολά της να θυμίζουν σε κάθε αγωνιστική και κάθε σαββατοκυρίακο στα ΜΜΕ ότι πρεσβεύουν αρχές «ειρήνης», «ομόνοιας», «συλλογικότητας», «σύμπνοιας», «αρετής» κτλ, όταν στις πιο κρίσιμες στιγμές του τόπου δεν μπορούν να κουμαντάρουν τα νότα τους. Και δεν εξετάζουμε αν πήραν ή όχι άδεια από τις αρχές. Αυτό είναι άλλου παπά ευαγγέλιο.

Τι θα γινόταν δηλαδή αν αύριο οι διοικήσεις των Ανόρθωσης και Νέας Σαλαμίνας αποδέχονταν με την έγκριση και της κυβέρνησης πρόταση από την Τουρκία και τις κατοχικές αρχές για να δώσουν άδεια σε χιλιάδες κόσμου τους να επισκεφθούν το ΓΣΕ στην Αμμόχωστο ελεύθερα, χωρίς πρόβλημα και να κάνουν πάρτι για κάποια τους επιτυχία ή με αφορμή μια σημαντική επέτειο ή γιορτή και στο τέλος δημιουργούνταν επεισόδια; Αυτό δεν είναι άλλωστε που ζητά τόσα χρόνια ο κόσμος τους και το τραγουδά στις εξέδρες; Δεν είναι με αυτό τον τρόπο που και εκείνη η εκδήλωση διαμαρτυρίας των μοτοσυκλετιστών του 1996 κατάληξε εκεί που κατάληξε; Δηλαδή «ό,τι πει μια μερίδα του λαού»; Έτσι πάει πλέον; «Ό,τι ζητήσει ένας μικρός όχλος»; Ο υπόλοιπος λαός που πάει;

Αν η Ομόνοια και η διοίκηση της ήθελε πραγματικά να τηρήσει αυτό το νέο ευρωπαϊκό προφίλ που έχει χτίσει από τότε που πέτυχε και την πρόκριση της σε ευρωπαϊκούς ομίλους, αν δηλαδή ήθελε πραγματικά να αποβάλει εκείνη την μιζέρια του «παραρτήματος» συγκεκριμένου κόμματος ή την μιζέρια της λαοφιλέστερης ομάδας που δεν μπορεί για πολλά χρόνια να ικανοποιήσει τους πόθους του κόσμου της και αν ήθελε πραγματικά να ανέβει επίπεδο στις συνειδήσεις φίλων, αντιπάλων και συλλόγων του εξωτερικού, πολύ απλά δεν θα έκανε όπως την υστερική και δεν θα προκαλούσε εν μέσω πανδημίας το λαϊκό αίσθημα. Εκτός αν ο κόσμος που φωνάζει και αντιδρά για το όλο φιάσκο, δεν είναι ο λαός. Εκτός αν δεν είναι η εργατιά που υποφέρει λόγω lockdown, δεν είναι οι άνθρωποι που έκαναν θυσίες και δεν είναι καν της κοινωνικής τάξης του «τριφυλλιού»…

Είναι όμως «και του λαού ομάδα» όπως ακούσαμε 1000 και πλέον φορές να λέγεται στους στίχους του ύμνου της τις τελευταίες ημέρες από όλους τους ραδιοφωνικούς σταθμούς ή τελικά όχι;

Τάσος Θεοδώρου

Efimerida-Cy

ΑΡΘΡΟ: Μικρός ο αριθμός καινούργιων Η.Υ.

Μικρός ο αριθμός καινούργιων Η.Υ. με τους οποίους εξοπλίζονται τα σχολεία Δημοτικής Εκπαίδευσης.

Τελικά, παρά τις εξαγγελίες του Υπουργείου Παιδείας για 3.555 συσκευών ηλεκτρονικών υπολογιστών με τις οποίες θα εξοπλίζονταν τα σχολεία Δημοτικής, ο αριθμός των καινούργιων Η.Υ. που δίνεται στα σχολεία μας είναι πολύ πιο μικρός.

 Σύμφωνα με πληροφορίες που έφθασαν κοντά μας σε κάθε σχολείο δίνεται 1 το πολύ 2 καινούργιοι Η.Υ. (ενώ μεγάλος αριθμός νηπιαγωγείων μας έχει πληροφορήσει ότι δεν παραλαμβάνει καθόλου εξοπλισμό). Αριθμός πολύ μικρός για να καλύψει τις ανάγκες των σχολείων της Δημοτικής Εκπαίδευσης. (πέραν των 3000 τμημάτων Δημοτικής, Προδημοτικής και Ειδικής Εκπαίδευσης).

Με τέτοιους ρυθμούς σίγουρα θα πρέπει να θεωρείται αδύνατη η υλοποίηση της 2ης εξαγγελίας του ΥΠΠΑΝ για νέο σχεδιασμό που προβλέπει τη δημιουργία 6.600 Ψηφιακών Αιθουσών Διδασκαλίας (όλων των βαθμίδων). 

Σχεδιασμός που η υλοποίηση του είναι απαραίτητη για την ολοκληρωμένη εισαγωγή των Τεχνολογίων της Πληροφορίας και Επικοινωνιών (Τ.Π.Ε.) στο εκπαιδευτικό μας σύστημα.

Ένας από τους βασικούς παράγοντες που χρειάζεται για να υποστηριχθεί η εισαγωγή των ΤΠΕ στην εκπαιδευτική διαδικασία είναι η ύπαρξη αναβάθμιση των τεχνολογικών υποδομών στα σχολεία μας. 

Αντιλαμβάνεται κάποιος πως αν δεν έχεις σύγχρονα τεχνολογικά μέσα η χρήση των ΤΠΕ καθίσταται αδύνατη. Αυτό τεκμηριώνεται και στη σχετική βιβλιογραφία. Η έλλειψη των κατάλληλων υποδομών για τις ΤΠΕ, η έλλειψη εύκολης πρόσβασης στις υποδομές αλλά και η παλαιότητα των μέσων είναι παράγοντες που επηρεάζουν αναμφίβολα την εισαγωγή και αξιοποίηση των ΤΠΕ στη μαθησιακή διαδικασία. (Jones (2004) και Scrimshaw (2004)).

Αν το ΥΠΠΑΝ θέλει πραγματικά να υλοποιήσει τον σχεδιασμό του δημιουργία 6.600 Ψηφιακών Αιθουσών Διδασκαλίας θα πρέπει να εξοπλίσει τα σχολεία μας. 

Και ο προγραμματισμός αυτός δεν πρέπει να περιοριστεί μόνο στους καινούργιους Η.Υ. αλλά να λάβει υπόψη όλους τους τεχνικούς παράγοντες οι οποίοι επιδρούν στη χρήση των ΤΠΕ και οι οποίοι σχετίζονται και με τα λογισμικά, αλλά και τον χρόνο για συμβουλευτική και τεχνική υποστήριξη. Παράλληλα πρέπει να υπάρξει ολοκληρωμένος σχεδιασμός σε όλες τις διαστάσεις της εισαγωγής των ΤΠΕ. (έγινε αναφορά σε προηγούμενο άρθρο μου).

Οι εξαγγελίες που έγιναν από το ΥΠΠΑΝ θα πρέπει να αποτελούν μοχλό πίεσης για την όσο πιο γρήγορα υλοποίηση αυτών. Αλλιώς με τους καινούργιους Η.Υ. που έφθασαν μέχρι σήμερα στα σχολεία μας δεν θα πετύχουμε τίποτα και ουσιαστικά θα έχει γίνει μια τρύπα στο νερό στο όραμα που θέλουμε όλοι για ολοκληρωμένη εισαγωγή των ΤΠΕ στα σχολεία μας.

Πάμπος Παπαδόπουλος

Εκπαιδευτικός

Μέλος Γραμματείας ΠΟΕΔ

(Εκ μέρους ΠΑΔΕΔ ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑ)

ΑΡΘΡΟ: Πράσινη φορολογία

Λόγια /λόγια  ακόμη μια αποτυχία της κυβέρνησης Αναστασιάδη

Δεν είναι η πρώτη φορά που πληρώνουμε ρήτρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση διότι ως κράτος έχουμε φανεί ανίκανοι και αναξιόπιστοι στα μάτια της Ευρώπης.

Αυτή τη φορά  το κράτος δεν κατάφερε μέχρι την 01/01/2021 το 10% των οχημάτων που κινούνται στους δρόμους μας να χρησιμοποιούν Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΑΠΕ) και τώρα είμαστε υπόλογοι ακόμη μια φορά στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Πάλι θα βάλουν το χέρι στην τσέπη μας.

Αυτή την  φορά  τη έχουν βαφτίσει <ΠΡΑΣΙΝΗ ΦΟΡΟΛΟΓΙΑ >. Από το δεύτερο εξάμηνο του 2021  ετοιμαστείτε.

Αύξηση στα καύσιμα κίνησης περίπου 4,6 σεντς το λίτρο βενζίνης που θα αγοράζουμε και κλιμακωτά θα ανέλθει το 2026 στα 27,6 σεντς το λίτρο. Στο πετρέλαιο  κίνησης και πετρέλαιο θέρμανσης ο φόρος το 2021 είναι 5,4 σεντς /λίτρο και το 2026 θα φθάσει τα 32,56σεντ/λίτρο . Στο υγραέριο ο φόρος  θα είναι 3,04 σεντς/λίτρο και θα φθάσει το 2026 στα 18,25 σεντς/λίτρο και στο ελαφρύ μαζούτ  6,04  θα ανέλθει στο 36,26 σεντς/λίτρο  .

Θα έχουμε μια αύξηση  δαπανών στα νοικοκυριά για ενεργειακά προϊόντα  ,αύξηση του κόστους παραγωγής για ορισμένες επιχειρήσεις  και ο φόρος άνθρακα θα επιβαρύνει αναλογικά περισσότερο έως και πάνω από 50%  την τιμή του μαζούτ που χρησιμοποιούν ορισμένες βιομηχανίες. Η αύξηση της ενεργειακής απόδοσης των προϊόντων είναι ένα από τα βασικά εργαλεία για την επίτευξη των ενεργειακών και κλιματικών στόχων της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το 2020 και 2030. Πολλά προϊόντα που συνδέονται με την ενέργεια, καθημερινής χρήσης όπως πλυντήρια, ψυγεία, τηλεοράσεις και συσκευές μαγειρέματος υποχρεωτικά συνοδεύονται από Ενεργειακή Σήμανση και έχουν σχεδιαστεί για να πληρούν και ελάχιστες απαιτήσεις Οικολογικού Σχεδιασμού.

Αλλά σωστά ! Πού καιρός να ασχοληθούν με όλα αυτά ; Είχαν ξεχάσει  τις υποχρεώσεις τους απέναντι στη Ε.Ε . Μας είχαν βάλει στο περιθώριο .Μας είχαν  ξεχάσει.

Η έγνοια  της κυβέρνησης Αναστασιάδη ήταν  τα Χρυσά Διαβατήρια ,Σεϋχέλλες ,κούρεμα καταθέσεων Focus, Συνεργατισμός ,χαριστικές διαγραφές δανείων και δεκάδες άλλα σκάνδαλα που αμαύρωσαν τον τόπο μας  και υπόσκαψαν τη Δημοκρατία  μας. Η  έγνοια τους ήταν το πως θα πλουτίσουν. Αυτό ονομάζεται  για μένα  <<αρρώστια>> και πρέπει να λάβουν θεραπεία επειγόντως .

Πραγματικά έχω κουραστεί, έχω αγανακτήσει να ακούω κάθε ημέρα για σκάνδαλα διαφθορά, διαπλοκή πονηριές ,για το πως προσπαθούν να  μας γελάσουν ,για το πως  προσπαθούν θα βρουν πονηρούς αθέμιτους τρόπους  να μας πλασάρουν να δικά τους λάθη και τις δικές τους ανικανότητες απέναντι στη Ε.Ε  ωσάν να είναι δικά μας , <και τι έγινε> ο κοσμάκης θα πληρώσει . Φτάνει. Καιρός να ξυπνήσουμε επιτέλους  και να σταματήσουμε  από τον καναπέ μας να συζητάμε το πόσο γρήγορα  πάμε ολοταχώς προς την καταστροφή και να μιζεριάζουμε ότι τίποτα δεν έχει μείνει όρθιο .

Μπορούμε να το αλλάξουμε στις 30 Μαΐου. Να είμαστε όλοι στις κάλπες, να μην απουσιάζει κανείς, καμία αποχή  και με τα μάτια της ψυχής να κάνουμε αυτό που πρέπει για το δικό μας το καλό και μόνο Φυσικά και μπορούμε να κάνουμε την αλλαγή !!

Μόνο  έτσι θα πάρουμε πίσω την αξιοπρέπεια μας .

Χρίστας Χριστοφή

Υποψήφιας βουλεύτριας Πάφου

Κινήματος Οικολόγων – Συνεργασία Πολιτών 

ΑΡΘΡΟ: Να τα κοιτάξετε στα μάτια τα παιδιά στη Φανερωμένη….

120  παιδιά, τα  οποία φοιτούν στα ιστορικά εκπαιδευτήρια της Φανερωμένης εκδιώκονται άρον άρον από τα σχολεία τους γιατί «κάποιοι» αποφάσισαν ότι για την πολυπόθητη «ανάπτυξη», δεν είναι αναγκαία τα σχολεία στο κέντρο της παλιάς πόλης.

Η κυβέρνηση, με απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου, κλείνει τα σχολεία της Φανερωμένης από τη φετινή χρονιά γιατί θα ξεκινήσουν έργα, έτσι ώστε να μεταφερθεί η Αρχιτεκτονική Σχολή του Πανεπιστήμιου Κύπρου στο ιστορικό κτήριο που σήμερα στεγάζει τα σχολεία. Η συγκεκριμένη απόφαση έχει κάνει «γαργάρα» τα δικαιώματα των συγκεκριμένων παιδιών, και ειδικότερα το δικαίωμα τους να φοιτούν απρόσκοπτα στο σχολείο της γειτονιάς τους.

Θυμήθηκε, υποστηρίζει η κυβέρνηση, ο Αρχιεπίσκοπος να ζητήσει το κτήριο, είναι δικό του και μπορεί να το κάνει ότι θέλει. Η αλήθεια είναι ότι  το κτήριο ανήκει μεν στην Εκκλησιαστική Επιτροπή Φανερωμένης, αλλά η πέραν των εκατό χρόνων ενοικίαση και χρήση του κτηρίου από το Υπουργείο Παιδείας το κατοχυρώνει με όλα τα νόμιμα δικαιώματά του ως «ενοικιαστή» έτσι ώστε να βρεθεί μια λύση που να μην αφήνει εκτεθειμένα τα παιδιά.

Αξίζει επιπλέον να σημειωθεί ότι τα γήπεδα του σχολείου δεν ανήκουν στην εκκλησία αλλά στη Σχολική Εφορεία. Η Αρχιτεκτονική Σχολή είναι ήδη στο κέντρο της Λευκωσίας ενώ κανένας δεν έχει εξετάσει το ενδεχόμενο έτσι ώστε δημοτικό, γυμνάσιο και Πανεπιστήμιο να συνυπάρξουν στην περιοχή.

120 ζευγάρια παιδικά ματάκια σε κοιτάζουν απορημένα και σε ρωτάνε το γιατί…

Κύριε Δήμαρχε της Λευκωσίας, κύριε Πρύτανη του Πανεπιστημίου Κύπρου, Αρχιεπίσκοπε, κύριε Υπουργέ των Οικονομικών και κύριε Υπουργέ της Παιδείας, του Πολιτισμού, του Αθλητισμού και της Νεολαίας,

Να απευθυνθείτε στα 120 παιδιά του σχολείου της Φανερωμένης και να απαντήσετε:

  • Γιατί πρέπει να φύγουν τα παιδιά για να αναζωογονηθεί το κέντρο της Λευκωσίας;
  • Γιατί δεν μπορούν να συνυπάρξουν τα σχολεία των παιδιών με τη σχολή των φοιτητών και φοιτητριών;
  • Γιατί από τη μια μέρα στην άλλη τα παιδιά χάνουν την τάξη τους, της αυλή τους, τους φίλους τους, το σχολείο όπου μεγάλωσαν και έμαθαν;
  • Γιατί μέσα σε αυτά όλα τα εκατομμύρια της δήθεν «ανάπτυξης» της περιοχής, δεν περιλαμβάνεται το σχολείο των παιδιών;
  • Γιατί και πως επιτρέπετε κύριοι το 2021 – αντί να ανοίγουμε σχολεία και χώρους μάθησης – να κλείνουμε δημόσια σχολεία με ιστορική σημασία για τον τόπο;

Και εσείς «Μουχταραίοι και πεζόδρομοι» να το θυμάστε: παιδιά υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν στην περιοχή. Θα έρθει η ώρα που θα αναζητάτε τα σχολεία, γιατί  θα συνειδητοποιήσετε όλοι σας ότι τα σχολεία είναι η μόνη «ανάπτυξη» και το οξυγόνο της κάθε περιοχής.

Απόστολος Σκουρουπάτης

Εκπαιδευτικός – Αντιπρόεδρος ΠΟΕΔ

Υποψήφιος Βουλευτής ΑΚΕΛ Επαρχίας Λευκωσίας

ΑΡΘΡΟ: Πανδημία – Μέτρα χωρίς προοπτική

Τα νέα μέτρα που εξήγγειλε το Υπουργείο Υγείας προκαλούν αντιδράσεις και κούραση, κυρίως γιατί δεν υπάρχει προοπτική. Έχει ήδη παρέλθει ένας και επιπλέον χρόνος από το ξέσπασμα της πανδημίας στη χώρα μας, με την κυβέρνηση να μην πείθει τους πολίτες με τους χειρισμούς της.

Οι πολίτες αντιλαμβανόμενοι τη δύσκολη κατάσταση, επεδείξαμε σύνεση και κατανόηση στα διάφορα αντιφατικά μέτρα, σε μια προσπάθεια να προστατευτούμε και να προστατεύσουμε τους γύρω μας. Η κατάσταση όμως έχει φτάσει στο απροχώρητο. Η κοινωνία μας διακατέχεται από φόβο, ένταση, ανησυχία και αβεβαιότητα και πλέον μεγάλο ποσοστό πολιτών εκφράζει τη δυσαρέσκεια του.

Η προσπάθεια για την αντιμετώπιση της πανδημίας πρέπει να είναι συλλογική αλλά στο μέτρο του λογικού και με σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα που φαίνεται να παραγκωνίζονται ολοένα και περισσότερο. Με βάση το πιο πρόσφατο διάταγμα, οι πολίτες αναγκάζονται να εμβολιαστούν ώστε να «δικαιούνται» μετά τις 9 Μαΐου να επισκεφθούν καταστήματα, εστιατόρια και καφετέριες. Κατ’ αρχήν η επιλογή του εμβολίου θα έπρεπε να είναι προσωπική υπόθεση και κατόπιν συνεννόησης με τους προσωπικούς ιατρούς.

Δεν μπορεί ένα γενικό διάταγμα να εξαναγκάζει όσους δεν το επιλέξουν να «φυλακιστούν» στα σπίτια τους. Επιπλέον, το ίδιο το Υπουργείο δεν έχει εξασφαλίσει επαρκή ποσότητα εμβολίων για ολόκληρο τον πληθυσμό και αντί να αναλάβει την ευθύνη για την δική του αδυναμία, μετατοπίζει την υπαιτιότητα στους πολίτες. Βεβαίως, υπάρχει και το άλλο τραγελαφικό όπου δεν υπάρχει εμβολιαστικός προγραμματισμός αλλά μια ευάλωτη πλατφόρμα μέσω της οποίας οι πολίτες που επιλέγουν να εμβολιαστούν βασανίζονται για να πετύχουν κάτι που το τελευταίο διάταγμα τους υποχρεώνει να είχαν κάνει για να μπορούν να απολαύσουν ένα από τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα. 

Ως κράτος έχουμε ήδη επενδύσει μέχρι πρόσφατα €9.182.590 για διενέργεια rapid test και μέχρι τις 24 Απριλίου διενεργήθηκαν συνολικά 4,967,683 τεστ ταχείας ανίχνευσης. Με το νέο διάταγμα που απαιτεί 72 ωρών έλεγχο ταχείας ανίχνευσης όλων των πολιτών, αναμένεται το κόστος να εκτοξευθεί ακόμα περισσότερο. Ένα κόστος το οποίο πληρώνουμε ως κράτος αντί να επενδύσουμε στην ενίσχυση των νοσοκομείων μας και στην προμήθεια εξοπλισμού και εκπαίδευση επιπλέον προσωπικού για αντιμετώπιση των περιστατικών νοσηλείας.

Εδώ και ένα χρόνο δηλαδή, λαμβάνονται μέτρα που δυσκολεύουν ολοένα και περισσότερο τα οικονομικά του κράτους και των πολιτών, την ψυχολογία και την παιδεία, αλλά χωρίς προοπτική. Αν αναλογιστεί κανείς ότι οι λόγοι που ώθησαν το Υπουργικό στην λήψη των τελευταίων μέτρων αφορούν την αδυναμία του συστήματος υγείας να περιθάλψει τους ασθενείς και όχι τόσο η ταχύτητα της εξάπλωσης του ιού, τότε θα αναμενόταν να επικεντρωθούν όλες οι προσπάθειες στην ενίσχυση των νοσοκομείων με στήριξη του ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού.

Βεβαίως τα τεστ ταχεία ανίχνευσης είναι χρήσιμα, όμως σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (11/3/2021), η Κύπρος κατατάσσεται στην πρώτη θέση μεταξύ όλων των ευρωπαϊκών χωρών σχετικά με τον αριθμό ελέγχων ταχείας ανίχνευσης ανά 100.000 άτομα. Με τα πολιτικά σκάνδαλα που έχουν γίνει γνωστά τα τελευταία χρόνια, εύλογα μπορεί κανείς να υποψιαστεί ότι στο βωμό των οικονομικών συμφερόντων, ενδέχεται να θυσιαστεί και η υγεία των πολιτών. Έχω την άποψη ότι η επιλογή που δεν θα δυσκόλευε σε τόσο βαθμό τις επιχειρήσεις, τους εργαζομένους, τους γονείς και τα παιδιά και την ευρύτερη κοινωνία, θα ήταν η επένδυση-έστω του μισού ποσού των εκατομμυρίων που δίνουμε στα rapid test- στην ενίσχυση των νοσοκομείων μας.

Η ασάφεια των μέτρων και η ανισόρροπη αντιμετώπιση των πολιτών δεν μπορεί να συνεχιστεί άλλο. Η κύρια προσπάθεια πρέπει να παραμείνει η λήψη των μέτρων ατομικής προφύλαξης, αλλά όταν υπάρχουν αντιφάσεις- όπως στην περίπτωση που απαγορεύτηκε το περπάτημα στα μονοπάτια της φύσης αλλά όχι το κυνήγι- οι αντιδράσεις είναι δύσκολο να περιοριστούν. Ευχή είναι σύντομα να γλιτώσουμε από αυτή την πανδημία και να βγούμε νικητές.

Νικητές όμως θα είμαστε αν καταφέρουμε να δείξουμε όντως ότι στα δύσκολα μπορούμε να αφήσουμε τα προσωπικά συμφέροντα και κέρδη, να ενισχύσουμε τους πολίτες με πολιτικές ίσης μεταχείρισης και με πλήρη σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα. Να γλιτώσουμε από τον κορωνοϊό αλλά να μην πεθάνουμε από το άγχος και την κατάθλιψη.

Αλεξία Σακαδάκη

Κοινωνιολόγος

Υποψήφια Βουλεύτρια Λευκωσίας

Κινήματος Οικολόγων – Συνεργασία Πολιτών